پژوهش حاضر با هدف فهم چگونگی رؤیت پذیر شدن کُردها در دورۀ پهلوی دوم انجام شده است. این پژوهش تلاش دارد با استفاده از روش تحلیل گفتمان، به تصویری تا حدودی گویا، روشن و قابل استناد «از» و «درباره» کُردها در مجلات فارسی زبان این دوره دست یابد. به همین منظور متن و فرامتنِ مطالب مرتبط با موضوع مورد تحقیق در این نشریات در بازه زمانی مورد اشاره، مورد تحلیل و پژوهش قرار گرفت. یافته ها نشان می دهد که تصویرسازی از کُرد و کردستان در مجلات دوره پهلوی دوم، متاثر از قطب بندی هایی مانند «خود/دیگری»، «مرکز/حاشیه» و «سوژه/ابژه» است. در این مطالب، کُردها همواره هویتی ثابت و از پیش تعریف شده دارند، این تاکید بر مفهوم ثبات، تکنیک و بلکه تاکتیکی مهم و موثر در «ساخت ایدئولوژیک سوژه ی کُرد» و «دیگری بودگی» اوست. تصویر غالب و پُررنگ از کردها در این مجلات، تصویری است موزه ای و همچنین توریستی از آنها؛ آدم هایی در اعماق تاریخ که نباید به آنها دست زد، مبادا که از «بکر بودن» بیفتند. سایه این «ایده باکرگی» بر ساحَت های مختلف هستی و کیستی «سوژه کُرد» از زبان و لباس و پوشش او گرفته تا آداب و رسوم و آئین اش، گسترده شده است.اهمیت سوژه ی «کُرد» به بودَش در تاریخ است و کمتر سخنی از شرایط اجتماعی، اقتصادی، سیاسیِ روز کردها در میان است.

هدف کلی این پژوهش، شناسایی ویژگی های زبان و عاطفه در کتاب های فارسی دوره ابتدایی است. لذا، جریان پژوهش مورد نظر می کوشد از طریق تحلیل محتوا در مورد میزان توجه محتوای مکتوب کتاب های فارسی دوره ابتدایی به مؤلفه های زبان و عاطفه تبیینی روشن ارائه نماید و و با تمییز میان این میزان توجه در پایه های مختلف دلالت هایی از این تفاوت ها استنتاج نماید. روش تحقیق از نوع توصیفی به روش تحلیل محتوا است. جامعه آماری مطالعه شامل کتاب های فارسی پایه اول تا ششم ابتدایی و نمونه های آماری شامل درس هایی از کتب فارسی دوره ابتدایی است که در قالب نظم بوده اند. روش تحقیق پس از گردآوری اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss مورد بررسی و در محدوه آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق حاکی از آن است که بیشترین فراوانی ویژگی های زبانی، به مؤلفه های الفاظ ساده و کوتاهی مصراع، و در کل به پایه های چهارم و سوم اختصاص یافته است. همچنین، بیشترین فراوانی ویژگی های عاطفی به مؤلفه های آگاهی و امید، و در کل به پایه های سوم و اول معطوف شده است.

در این مقاله با بررسی مبانی فلسفی، روان شناختی و زبان شناختی برنامه درسی زبان فارسی، دیدگاه ها، رویکردها و روش های برنامه درسی فارسی ابتدایی توصیف می شود. سوال ها درباره دیدگاه ها، رویکردها و روش های برنامه درسی فارسی در حوزه های فلسفی، روان شناختی و زبان شناختی است. روش پژوهش، توصیفی و اطلاعات از طریق مراجعه به اسناد و مدارک، جمع آوری و طبقه بندی شده است. در حوزه فلسفی، دیدگاه هایی مانند ایده آلیسم، رئالیسم و رویکردهایی مانند اساس گرایی، پایدار گرایی و روش هایی مثل سخنرانی و حل مساله و در حوزه روان شناختی دیدگاه تجربه گرایی و خردگرایی و رویکردهای رفتار گرایی، شناخت گرایی و انسان گرایی و روش هایی مانند استقرایی و مشارکت گروهی و در حوزه زبان شناختی دیدگاه ساختاری، گشتاری و ارتباطی و رویکردهایی نظیر کلی، تحلیلی، ترکیبی، زبان شناختی و ... و روش هایی مثل کل بنیاد، جزء بنیاد، مستقیم و ارتباطی دیده می شود.

نارسا خوانی (dyslexia) که یکی از مهم ترین اختلالات یادگیری زبان مادری در کودکان به شمار می رود اکنون به یک دغدغه ملی در کشورهای پیشرفته و به ویژه در اتحادیه اروپا تبدیل شده است. آمار موجود در این زمینه نشان می دهد بیش از 25 میلیون کودک در اروپا نارساخوان هستند. این آمار در آمریکا تا 15 درصد جمعیت دانش آموزی آن کشور را در بر می گیرد. در ایران آمار دقیقی از میزان نارساخوانی وجود ندارد. به همین دلیل تصویر روشنی از تبعات آموزشی، اجتماعی و فرهنگی این عارضه یادگیری در دست نیست. با توجه به اهمیت موضوع، در این پژوهش سعی شده دانش آموزان پایه های اول و سوم 3 مدرسه ابتدایی مورد آزمایشهای نارساخوانی قرار گیرند. نتایج پژوهش نشان می دهد این عارضه پدیده ای جدی در نظام آموزش ابتدایی کشور است.

هدف تحقیق حاضر شناسایی چالشهای تدریس به زبان فارسی در مناطق دوزبانه از دیدگاه معلمان دوره ابتدایی در سال تحصیلی 93-1392 بوده است. روش تحقیق کیفی بوده و از پژوهش روایی برای استخراج تجربه های عمیق معلمان در مورد مشکلات تدریس به زبان فارسی استفاده شده است. روایتهای گرد آوری شده از طریق کدگذاری باز تحلیل شده اند. به منظور مصاحبه تعداد 31 معلم(14 مرد/17 زن)که سن آنها 28 تا 43 سال و سابقه خدمت آنها 5 تا 29 سال بود، با روش اشباع نظری و به شکل هدفمند از ناحیه یک شهر سنندج انتخاب شدند. آنان دارای تجربه هایی درزمینه ی مشکلات زبانی تدریس در دوره ابتدایی بودند. یافته ها نشان دادند که معلمان ضمن تدریس به زبان فارسی با چالشهای گوناگون روبه رو هستند و کتابهای درسی مشکل اساسی دارند و آن پرداختن به زبان معیار و بی توجهی به زبان و گویشهای محلی است که تنوع آنها در کشور ما بسیار زیاد است. این امر سبب سردرگمی دانش آموزان در تطابق زبان خود با زبانی است که تاکنون آن را به کار نبرده اند. دانش آموزان مطالب کتاب را به خوبی درک نمی کنند و در فهمیدن و به کار بردن آنها دچار مشکل می شوند. نتایج تحقیق نشان داد که باید توجه بیشتری به زبانها و گویشهای محلی و بومی بشود، زیرا تلفیق زبان معیار و رسمی با زبانهای بومی نه تنها از ارزش و عمق یادگیری زبان رسمی نمی کاهد بلکه موجب تلفیق و یادگیری هر دو نوع زبان رسمی و غیررسمی می شود. توجه به نتایج تحقیق حاضر در تدوین کتابهای درسی و نیز برنامه درسی تربیت معلم مفید خواهد بود.